Ταξίδι στην πόλη των ανοιχτών επιλογών (Άμστερνταμ)*

Στο Άμστερνταμ δεν είχα ταξιδέψει ποτέ στο παρελθόν.

Πάντα με αποθάρρυναν οι ενθουσιώδεις περιγραφές των φίλων από τα πάρτι και τα ξενύχτια, οι υποσχέσεις μιας ξέφρενης διασκέδασης που δεν συνάδουν με τον τρόπο που ορίζω την ταξιδιωτική εμπειρία. Ούτε στην εφηβεία μου δεν είχα την ενέργεια για τόση κραιπάλη.

Καλεσμένη σε συνέδριο, ετοίμασα με βαριά καρδιά τα πράγματά μου για να πετάξω σε αυτή την πολυδιαφημισμένη πόλη για την οποία οι οδηγοί του δέκα-πράγματα-για-να-κάνετε-στο-Άμστερνταμ ταυτίζονται σε απόλυτο βαθμό. Στην πραγματικότητα, στις αποδράσεις μου ψάχνω την ιδιωτικότητα σε κάθε ευκαιρία αλλά αυτό το στοιχείο απουσιάζει από τον κατάλογο με τις προτάσεις.

Το Άμστερνταμ ξεχειλίζει από ζωή και υποσχέσεις, πράγμα που είναι ωραίο αν έχεις την όρεξη για δοκιμές. Σε περίπτωση όμως που κάποιος έχει καταλήξει σε σχέση με το τι του ταιριάζει να κάνει και τι όχι, το πράγμα σηκώνει έρευνα. Όλοι θα συμφωνήσουν ότι η πόλη είναι πανέμορφη, κοιτώντας ο καθένας από ένα εντελώς δικό του, διαφορετικό κάδρο.Υπάρχουν πολλά επίθετα για να περιγράψουν αυτή την πρωτεύουσα και όλα πομπώδη. Νομίζω όμως ότι αυτό ακριβώς το στοιχείο είναι που την αδικεί, κανείς δεν θα την περιγράψει ως γοητευτική, επίθετο που προϋποθέτει χαμηλούς τόνους και εσωτερική αναζήτηση.

Αν λοιπόν ο καθένας βλέπει το Άμστερνταμ μέσα από το δικό του, διαφορετικό κάδρο, οι δικές μου εικόνες - αυτές που θα ήθελα να κρατήσω μέσα μου - είναι όλες βγαλμένες μέσα από τους πίνακες του Βερμέερ. Είναι η ηρεμία των μικρών, εσωτερικών χώρων ως απάντηση στον λουλουδοπόλεμο των δρόμων, η μισογυρισμένη πλάτη των γυναικείων χαρακτήρων που ζωγράφιζε απέναντι στη θορυβώδη καθημερινότητα που διαφημίζεται ως ατραξιόν. Το δικό μου Άμστερνταμ είναι στενά συνυφασμένο με την ιστορία της Ολλανδικής κουλτούρας, το πένθος των ολοκληρωτικών καταστροφών από τις συγκρούσεις και τους πολέμους που το μεταφέρουν στο σήμερα, μια ένδοξη εποχή ανοχής, ενσωμάτωσης και ανοιχτών επιλογών.

Χρειάζεται να βουτήξεις στο παρελθόν για να καταλάβεις το μεγαλείο αυτού που συμβαίνει. Να κοιτάς πέρα από τα προφανή.Είναι εντελώς λάθος να βλέπεις το Άμστερνταμ απλά ως καταναλωτής. Είναι μια πόλη για προσκυνητές, για όσους μπορούν να ενώσουν με μια νοητή γραμμή το από που ξεκινήσαμε ως λαοί με το που επιθυμούμε να φτάσουμε. Μια πόλη για όλων των ειδών τις υπερβάσεις, κυρίως τις ιδεολογικές. Και σίγουρα ένας τόπος για όσους δεν επιθυμούν και δεν φοβούνται να διακηρύξουν την ελευθερία.

Μερικές προτάσεις για όσους αγαπούν τη ζωή μακριά από τα φώτα:

Café de Dokter: κυριολεκτικά καταφύγιο, μια μινιατούρα του 18ου αιώνα που δεν έχει ανακαινιστεί ποτέ και φέρει την σκόνη των αιώνων στα αντικείμενα που άφησε πίσω του ο χειρουργός εμπνευστής του. Ο νυν μπάρμαν σερβίρει παλαιωμένο ουίσκι και αλλάζει χειροκίνητα τους τζαζ δίσκους βινυλίου.

In’t Aepjen: ιδανικό meeting point για μετά τα μουσεία και την βαρκάδα στα κανάλια.

Café Belgique: πιο νεανική επιλογή, μια εικόνα από την φοιτητική ζωή που θα θέλαμε να ξαναζήσουμε.

Lion Noir: σμαραγδένια, διακριτική ομορφιά για εργασιακά δείπνα.

De bakkerswinkel: σειρά μικρών καφέ σε όλο το Άμστερνταμ για να δεις πώς είναι να τρως πρωινό μέσα σε κουκλόσπιτα.

(all photos by Despoina Limniotaki)