Μοιρολόι: μια διεργασία επούλωσης και συνέχισης της ζωής

Ο θρήνος, το μοιρολόι και το τελετουργικό της εξόδου ενός ανθρώπου από τον κόσμο, είναι ιεροτελεστίες αυτοϊασης, έχουν θεραπευτικό χαρακτήρα.

Μέσω των κινήσεων, των κραυγών ή των στίχων (αν υπάρχουν), οι ιεροτελεστίες «αφηγούνται» όλη την ιστορία που είχε σημειώσει ο νεκρός, όλη την απόσταση που είχε διανύσει πάνω στη γη, μέσα από τον τρόπο με τον οποίο οι οικείοι του εσωτερίκευσαν την παρουσία του. Πρόκειται για τη μαρτυρία ότι κάποτε ο νεκρός υπήρξε ανάμεσα μας.

Κι ακόμα, πρόκειται για μια αφήγηση που έχει ως στόχο να αποκαταστήσει τη σχέση του νεκρού με τα εγκόσμια, να επιμαρτυρήσει το πεπερασμένο της ύπαρξης, να αποχαιρετίσει τη ζωή που φεύγει και να καλωσορίσει, με υπαρξιακό πόνο, το ξεκίνημα της νέας εποχής, που πλέον έχει σημαδευτεί από την απώλεια και άρα θα είναι από τώρα και στο εξής μια ζωή-ακροβάτης, ανάμεσα στην παιδική ανεμελιά και στην επίγνωση ότι το τέλος πλησιάζει για όλους μας.

Είναι η αρχέγονη κραυγή, είναι ο χορός του αρχαίου δράματος, είναι αυτό που ξεκινάει από τα σωθικά μας για να ενωθεί με το σύμπαν και την κοινή μοίρα.