Βιώσιμες πόλεις - ευτυχισμένη συμβίωση

Που πας όταν βγαίνεις έξω από το σπίτι σου; Υπάρχει χώρος και διάθεση να αθληθείς στους ανοιχτούς χώρους που προσφέρει η πόλη; Πόσο ελκυστική είναι η αρχιτεκτονική της πόλης σε ντόπιους και επισκέπτες; Ποιοι ορίζουν ή καθορίζουν με τις παρεμβάσεις τους την χρήση του δημόσιου χώρου; Παρατηρείται ενσωμάτωση όλων των κοινωνικών ομάδων στον τρόπο με τον οποίο τον διαχειριζόμαστε; Κάνει η πόλη σου έξυπνη, φιλική, δημιουργική χρήση της γης πάνω και γύρω από την οποία είναι χτισμένη; Που παίζουν τα παιδιά; Είναι η πόλη φιλική προς τα ΑΜΕΑ; Βολτάρεις την πόλη με τα πόδια ή η πόλη είναι εξαρτημένη από τα μέσα μεταφοράς;

Οι πόλεις στις οποίες ζούμε και μεγαλώνουμε γράφουν ιστορία και βιώνουν αλλαγές με τρόπο που δεν γίνεται πάντα αντιληπτός την στιγμή που συμβαίνει. Κι αυτό επειδή η επόμενη ημέρα για μια πόλη δεν προσδιορίζεται απαραίτητα από την μορφή κάποιου τεχνικού έργου - που έτσι ή αλλιώς μπορεί να υλοποιηθεί από οποιαδήποτε αρχή - αλλά πολύ περισσότερο απαντά στον τρόπο με τον οποίο οι κάτοικοι της πόλης επαναπροσδιορίζουν την σχέση τους μαζί της, μέσα από τρεις σημαντικές παραμέτρους: α) την οικονομική ανάπτυξη και τις ευκαιρίες επιχειρηματικής δραστηριοποίησης που η πόλη προσφέρει, β) την ανάδειξη του πολιτισμού της και γ) την ενσωμάτωση όλων των κοινωνικών ομάδων σε ένα περιβάλλον σεβασμού, αλληλεπίδρασης και δημιουργίας ντόπιας κουλτούρας.

Στην ερώτηση «τι κάνει τις πόλεις μας σημαντικές», οι απόψεις διίστανται. Άλλοι δίνουν προτεραιότητα στις υποδομές και φυσικά οι ύπαρξη, δημιουργία και συντήρηση των υποδομών επηρεάζει την ποιότητα της καθημερινότητάς μας. Οι διεθνείς μετρήσεις όμως για την ευημερία των πόλεων μάς οδηγούν σε πιο άυλα πλεονεκτήματα που έχουν να κάνουν με τις αισθήσεις μας (να μπορείς να απολαμβάνεις την πόλη σου, να την γεύεσαι και να την μυρίζεις, να υπάρχει τοπικό χρώμα, θέα και αισθητική που χορταίνουν το μάτι και το μυαλό), με τις σχέσεις που αναπτύσσουμε μεταξύ μας (να αισθάνεσαι μέρος της πόλης, να μην υπάρχει αποκλεισμός κοινωνικών ομάδων) και με το κατά πόσο εξυπηρετούν τα πρώτα, ψυχολογικά επίπεδα της πυραμίδας του Maslow (να μπορείς να επιβιώσεις δηλαδή και να αισθάνεσαι ασφάλεια και αποδοχή). Αυτά δεν τα χτίζεις με τσιμέντο, αλλά πρέπει να έχεις μπετόν αρμέ επιμονή και υπομονή για να τα φυτέψεις ως σπόρους αλλαγής επειδή απλά υπάρχουν ισχυρές, αποκαρδιωτικού τύπου δυνάμεις που σε εμποδίζουν από το να προχωρήσεις μπροστά. Μην χαλάσουμε και την πιάτσα.

Όλα τα παραπάνω επιτελούν ένα σημαντικό σκοπό που όμοιό του δεν συναντάμε στις βαρύγδουπες υποσχέσεις των πολιτικών περί ηρωικής στήριξης: τοποθετούν την πόλη στο χάρτη της υπεροχής και της ανταγωνιστικότητας. Όλα τα παραπάνω ενθαρρύνονται από ηγετικές μορφές διοίκησης των πόλεων που αναλαμβάνουν ρίσκα και εισάγουν καινοτομίες σε αυτά που ο μέσος δημότης αισθάνεται άβολα να αλλάξει. Και μας κάνουν ως πολίτες να μπορούμε να προβάλλουμε τον εαυτό μας στο μέλλον.