5 + 1 στερεότυπα για την γυναικεία εκπροσώπηση στην πολιτική

Στην επέτειο για τα 3 χρόνια της ανάληψης των καθηκόντων της Προεδρίας της Δημοκρατίας από την κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η Λαμπρινή Ρεπούλιου* αποσαφηνίζει τους τρόπους με τους οποίους χρειάζεται να βλέπουμε τη γυναικεία εκπροσώπηση στην πολιτική, στο σύνολο της.

#1 "Επιτέλους θα υπάρχει γυναικεία εκπροσώπηση".

Λαμπρινή Ρεπούλιου: Η πολιτική εκπροσώπηση δεν είναι δημογραφική ή άλλου είδους στατιστική εκπροσώπηση. Είναι εκπροσώπηση βάσει των πολιτικών θέσεων, γι αυτό ψηφίζουμε - ειδάλλως θα επιλέγονταν τυχαίο δείγμα με α% άνδρες, β% ΑμΕΑ, γ% πτυχιούχους, δ% άπορους κ.ο.κ.. Η πολιτική σκηνή δεν είναι και ούτε πρέπει να είναι μια μικρογραφία του έθνους, δεν είναι αυτό το νόημα της δημοκρατίας.

#2 "Είναι θέμα τιμής το να υπάρχει μια γυναίκα ΠτΔ".

Λ. Ρ.: Δεν είναι τιμητικό για μια γυναίκα το να εκλέγεται σε μια τέτοια θέση με βάση το φύλο της (ελπίζω ότι δεν συνέβη κάτι τέτοιο), για τον ίδιο λόγο που δεν είναι τιμητικές οι ποσοστώσεις. Είναι μεγάλη τιμή να ξέρεις ότι είσαι ο καταλληλότερος άνθρωπος για μια θέση, όχι ότι σου την έδωσαν για λόγους πολιτικής ορθότητας.

Αν από την άλλη πλευρά δεν κέρδισε τη θέση εξαιτίας του φύλου της αλλά των ικανοτήτων της, τότε δεν είναι κατά κανένα τρόπο τιμητικό το γεγονός για τις υπόλοιπες γυναίκες, διότι δεν μας εκπροσωπεί υπό την ιδιότητα της γυναίκας.

#3 "Είναι προοδευτικό το να υπάρχει γυναίκα ΠτΔ".

Λ. Ρ.: Όχι δεν είναι προοδευτική η κατάρριψη (αν υποθέσουμε ότι εκλαμβάνεται ως τέτοια) της έμφυλης κοινωνικής αντίληψης του προ-προπερασμένου αιώνα ότι οι γυναίκες δεν έχουν ρόλο στη δημόσια ζωή. Αν ασκήσει προοδευτική (με βάση τον σημερινό κόσμο) πολιτική, στο μέτρο του εφικτού για τη θέση της, αυτό θα είναι υπέροχο.

#4 "Οι γυναίκες σκέφτονται διαφορετικά από τους άνδρες, συνεπώς υπάρχουν τομείς στους οποίους μια γυναίκα ΠτΔ μπορεί να προσφέρει περισσότερα πράγματα από όσα ένας άνδρας".

Λ. Ρ.: Αυτός είναι ο ορισμός τους σεξισμού: η έμφυλη προκατάληψη, δηλαδή η ιδέα ότι ένας άνθρωπος διέπεται από κάποιες αξίες και ποιότητες εξαιτίας του βιολογικού φύλου του. Συμφωνώ πως γυναίκες και άνδρες σκέπτονται διαφορετικά, όχι όμως εξαιτίας του φύλου τους αλλά εξαιτίας του διαφορετικού τρόπου με τον οποίο μεγαλώνουν στην ελληνική οικογένεια εξαιτίας του φύλου τους. Αυτό πρέπει να εξορθολογιστεί, όχι να επιβραβεύεται.

#5 "Μία γυναίκα ΠτΔ θα κάνει περισσότερα για τις γυναίκες."

Λ. Ρ.: Με αυτή τη διατύπωση παραδεχόμαστε απερίφραστα ότι ελπίζουμε η νέα ΠτΔ να ευνοήσει μια μερίδα πολιτών εις βάρος μιας άλλης, με κριτήριο το βιολογικό φύλο - όπως όταν ψηφίζουμε μια γυναίκα πολιτικό ελπίζοντας σε μια αναξιοκρατική (βάσει βιολογικού φύλου) εύνοια.

Η αφετηρία του φεμινισμού είναι το αίτημα για ισότητα και δεν έχει καμία σχέση ούτε με την αναξιοκρατία, ούτε με την προσπάθεια επιβολής ενός γυναικείου σεξισμού. Παρεκτός και αν αξιώνουμε ευνοϊκή μεταχείριση με την ιδιότητα του μέλους μιας ευάλωτης / ευπαθούς ομάδας - στην περίπτωση αυτή βλ. θέση #6.

#6 "Μία γυναίκα ΠτΔ δικαιώνει όλες εμάς που ζούμε καταπιεσμένες, ως γυναίκες."

Λ. Ρ.: Πρώτο σφάλμα η απόδοση της καταπίεσης στο φύλο, αγνοούμε τους καταπιεσμένους άνδρες και προσποιούμαστε ότι οι καταπιεστικοί άνδρες μεγάλωσαν δίχως γυναικεία επιρροή.

Δεύτερη αυθαιρεσία η εξίσωση ενός υψηλού αξιώματος με την απουσία καταπίεσης και γενικότερα την υψηλή ποιότητα ζωής. Γνωρίζουμε περιπτώσεις διάσημων επιτυχημένων γυναικών που αποδείχτηκαν θύματα ενδοοικογενειακής βίας.

Τρίτο λογικό σφάλμα η δικαίωση. Αν ζούμε καταπιεσμένες επειδή είμαστε γυναίκες, τότε η ύπαρξη μη καταπιεσμένων γυναικών όχι μόνο δεν μας δικαιώνει βάσει λογικής, αλλά αντιθέτως ακυρώνει το βασικό επιχείρημα ("είμαι γυναίκα, γι αυτό καταπιέζομαι / αδικούμαι / χειραγωγούμαι") και μάλλον θα πρέπει να μας οδηγήσει σε άλλα διανοητικά μονοπάτια.

Αν παρά το παράλογο του συλλογισμού αισθανόμαστε ότι δικαιωνόμαστε ηθικώς επειδή κάποια γυναίκα ζει τη ζωή που θα θέλαμε να κάνουμε, τότε πολύ φοβάμαι ότι έχουμε παραιτηθεί από την επιδίωξη να ζήσουμε ευτυχισμένες τη δική μας ζωή και η εκλογή της ΠτΔ (ή οι επιτυχίες της κόρης μας) είναι μια εξυπηρετική συγκυρία για να πούμε ότι η δυστυχία μας έχει κάποιο νόημα.

Η δυστυχία δεν έχει νόημα, λόγο, γιατί δεν έχει ούτε ικανή αιτία (δεν είναι το αιτιατό της συνθήκης του βιολογικού φύλου), ούτε τελεολογικό σκοπό (ο μαρτυρικός πόνος ως συνθήκη για κάποιο άλλο αιτιατό). Η ανάληψη της θέσης της ΠτΔ από γυναίκα για πρώτη φορά ίσως έχει παράπλευρα οφέλη για τις Ελληνίδες, αλλά δεν θα αλλάξει το καθημερινό μας βίωμα. Να αναζητήσουμε τη δικαιοσύνη και την ισότητα μέσα στο σπίτι μας, στις σχέσεις μας και στον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Από το ρόλο της μητέρας πηγάζει μια τεράστια δύναμη να αλλάξουμε τον κόσμο στην αμέσως επόμενη γενιά.

*Διαβάστε περισσότερα από την Λαμπρινή Ρεπούλιου, εδώ