«Περιπατητική» ψυχοθεραπεία ή αλλιώς, περπατώντας προς την Ψυχική Υγεία

Στην αρχή ήταν ο κωδικός 6, το νούμερο που έπρεπε να πληκτρολογήσουμε για να μετακινηθούμε για άσκηση κατά την διάρκεια της καραντίνας. Πολλοί άνθρωποι εκμεταλλεύτηκαν θετικά την ευκαιρία και οι πόλεις γέμισαν με περιπατητές με τρόπο που εκ πρώτης όψεως είχε φανεί χιουμοριστικός στους παρατηρητές της ανθρώπινης συμπεριφοράς: έγινε ξαφνικά το περπάτημα τόσο δημοφιλές ή μήπως παρακολουθούμε να εξελίσσεται άλλη μια παροδική μόδα, βασισμένη στην ανάγκη της εποχής για έξοδο από το σπίτι και για να ξεκλέψουμε πολύτιμα λεπτά από τον καταναγκαστικό εγκλεισμό; Μήπως ήταν μια δικαιολογία για ξεπόρτισμα ή μια ένδειξη ότι το σώμα αντιστέκεται στη στασιμότητα και στην ανακύκλωση των ίδιων κινήσεων ανάμεσα στα δωμάτια, μέρα μπαίνει-μέρα βγαίνει;

Σήμερα που το lockdown δεν έχει ακριβώς τη μορφή που είχε την περασμένη Άνοιξη - όταν η πανδημία του COVID19 είχε για πρώτη φορά κάνει την εμφάνισή της στη χώρα – βλέπουμε ότι το περπάτημα κερδίζει ολοένα και περισσότερους ανθρώπους, έχει αποκτήσει ενθουσιαστές και οπαδούς. Όχι όμως μόνο αυτό, αλλά το περπάτημα έδωσε μια σημαντική ευκαιρία στους επαγγελματίες ψυχικής υγείας να μεταφέρουν το «γραφείο» τους στη φύση, να συμπορευτούν με τους θεραπευόμενους τους στην ύπαιθρο, να κάνουν μαζί τους τον «μεγάλο περίπατο» της προσωπικής αναζήτησης. Το Walk-And-Talk therapy παρουσιάζεται ως εναλλακτική της διαδικτυακής συνάντησης με πολλαπλά οφέλη για την υγεία, ιδιαίτερα για τους ανθρώπους που πάσχουν από κατάθλιψη. Επιπλέον, δίνει την δυνατότητα στους συμμετέχοντες να τηρήσουν όλα τα μέτρα προστασίας ενώ ταυτόχρονα βρίσκονται σωματικά κοντά (όσο επιτρέπεται): η ανθρώπινη παρουσία είναι καταλυτικός παράγοντας ανακούφισης από το άγχος αλλά και «ανοίγματος» της ψυχής στο ασφαλές περιβάλλον που δημιουργεί η ίδια η σχέση θεραπευόμενου-θεραπευτή.

Τα διαρκώς αυξανόμενα προβλήματα που δημιουργεί η πανδημία από τον κορονοϊό στρέφουν πολλούς ανθρώπους στην αναζήτηση υποστήριξης και βοήθειας από τους Ψυχολόγους. Οι επιστήμονες της Ψυχικής Υγείας έχουν ήδη αναγνωρίσει την ανάγκη προσαρμογής των προγραμμάτων τους με τρόπο που να καλύπτει τις πολλαπλές ανάγκες των ανθρώπων που απευθύνονται σε αυτούς. Πολλοί θεραπευόμενοι μαρτυρούν ότι χρειάστηκε να ξεκινήσουν ψυχοθεραπεία μέσω τηλεφώνου στο αυτοκίνητό τους, στο γκαράζ του σπιτιού τους, στο πάρκο ή στο πάρκινγκ ενός σούπερ μάρκετ κι αυτό επειδή δεν έβρισκαν τον χώρο και την ιδιωτικότητα που απαιτεί η διαδικασία, διαδικτυακά, στο ίδιο τους το σπίτι. Πολλά σπίτια έπαψαν να είναι ασφαλείς χώροι διαμονής αλλά αντιθέτως μετατράπηκαν σε πεδίο αντιπαραθέσεων και μαχών. Άλλοι ήθελαν να κρατήσουν τις συναντήσεις τους με τον/την ψυχολόγο μια προσωπική επιλογή που δεν θα περνούσε από τον σχολιασμό των συγγενών και της υπόλοιπης οικογένειας. Σε κάθε περίπτωση, ο περίπατος στην φύση απελευθέρωσε όχι μόνο την ψυχή αλλά και το σώμα να «μεταβολίσει» καλύτερα την πληροφορία, να προσφέρει πολύτιμο υλικό συζήτησης για τα ψυχοσωματικά συμπτώματα, να κρατήσει εσωτερικό ρυθμό.

Αρκετοί θεραπευόμενοι παραδέχτηκαν ότι ο περίπατος τους βοήθησε να εστιάσουν καλύτερα στα θέματα που τους βασανίζουν, να συνδεθούν ψυχοθεραπευτικά με τον επαγγελματία που βρισκόταν εκεί για να τους βοηθήσει, να τονώσει την αυτοπεποίθησή τους παράλληλα με τους… μύες των ποδιών! Η «περιπατητική» ψυχοθεραπεία άρχισε να τους φαίνεται μια διαδικασία πραγματικής ενσωμάτωσης, όπως όταν για παράδειγμα κάποιος έπρεπε να υιοθετήσει ήπιας μορφής άσκηση ως αποκατάσταση μετά από ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας.

Από την άλλη μεριά, αυτή η νέα επιθυμία συνδυασμού του περπατήματος με την θεραπεία, δίνει τη δυνατότητα σε σχεδιαστές αστικού περιβάλλοντος, περιβαλλοντολόγους, αρχιτέκτονες εξωτερικών χώρων, αστικούς ψυχολόγους, κοινωνιολόγους και πολιτικούς να συναντηθούν στη μέση μιας συνεργασίας που θα φέρει τις πράσινες λύσεις στις πόλεις που ζούμε και θα αναδείξει θέματα δημόσιας υγείας, σχεδιασμού και υλοποίησης καλών πρακτικών προς όφελος του γενικότερου πληθυσμού. Πρόκειται για μια κατάσταση win-win που ήρθε για να μείνει.