Η παρουσίαση του βιβλίου Ξαναγράφοντας την Ιστορία της Ζωής σου

* Η παρουσίαση έλαβε χώρα την Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2020 στον φιλόξενο χώρο του frankly cafe στο Ηράκλειο Κρήτης. Το κείμενο που ακολουθεί ήταν η τοποθέτηση της Γαρυφαλλιάς Βιδάκη, Δικηγόρου, για το βιβλίο.

Για σήμερα σάς είχα ετοιμάσει κάτι πολύ εντυπωσιακό: θα σας μιλούσα για το βιβλίο της Δέσποινας μέσα από τα μάτια της Άννας Καρένινα και θα προσπαθούσα να σας αποδείξω ότι, αν η Άννα είχε στα χέρια της αυτό το βιβλίο καθώς βίωνε το δράμα της, θα είχε απορρίψει πιθανότατα και τον Βρόνσκι και τον Καρένιν και θα είχε πάει στο Παρίσι όπου θα ζούσε ως μούσα κάποιου καλλιτέχνη και θα απολάμβανε τη ζωή της, αντί να αυτοκτονήσει.

Γιατί, αγαπητοί μου φίλοι, η Άννα έκανε ένα πολύ βασικό λάθος στη ζωή της - είχε ιεραρχήσει λάθος τις προτεραιότητες της και το είχε κάνει αυτό το λάθος επειδή κανείς (ούτε καν ένα βιβλίο σαν αυτό εδώ) δε βρέθηκε να της πει "κοπέλα μου, τι χαζομάρες κάνεις; Βάλε προτεραιότητες στη ζωή σου και εφάρμοσε τες"!

Η Αννα δεν είναι θύμα του παθιασμένου έρωτά της για τον Βρόνσκι. Αλλά ούτε και του αδιεξόδου στο οποίο την οδήγησε ο σκληρός Καρένιν. Η Άννα είναι θύμα της αδυναμίας της να εντοπίσει τι είναι αυτά που θέλει, τι είναι αυτά που μπορούν να της βελτιώσουν τη ζωή και ποια συγκεκριμένα βήματα πρέπει αυτή να ακολουθήσει για να φτάσει εκεί. Ωστόσο, από τη στιγμή που η Δέσποινα μού ζήτησε να μιλήσω για το βιβλίο της μέχρι και σήμερα (δηλαδή πριν περίπου δυο εβδομάδες) μια χιονοστιβάδα εξελίξεων που έλαβε χώρα στη ζωή μου με έκανε να αλλάξω γνώμη για το περιεχόμενο αυτών που θα σας πω και να αποφασίσω να σας μιλήσω για το πως βοήθησε εμένα αυτό το βιβλίο.

Έρχονται κάποιες στιγμές στη ζωή μας οι οποίες είναι κομβικής σημασίας, είναι αυτό που λέμε turning points: όταν πας πρώτη φορά σχολείο, όταν πας πρώτη φορά στο Πανεπιστήμιο, η πρώτη σου δουλειά, η γνωριμία σου με ένα μεγάλο έρωτα, ο γάμος, το πρώτο παιδί, ο θάνατος ενός κατοικίδιου, το διαζύγιο. Επειδή βρίσκομαι κι εγώ σε ένα τέτοιο κομβικό σημείο, είμαι από τους πλέον κατάλληλους ανθρώπους για να σας μιλήσω για το "Ξαναγράφοντας την Ιστορία της ζωής σου".

Αρχικά, όποτε διαβάζω αυτό το βιβλίο, "βλέπω" την Δέσποινα Λιμνιωτάκη σε μια γωνία του δωματίου μου, άλλοτε να μου φωνάζει και να με επιπλήττει για τις επιλογές μου και άλλοτε να με συγχαίρει και να με επαινεί. Έχει γράψει δηλαδή αυτό το βιβλίο με πολύ άμεσο τρόπο και είναι έντονα συνδεδεμένο με την προσωπικότητα της συγγραφέως του.

Δεύτερον και πολύ σημαντικό: δεν είναι άλλο ένα βιβλίο αυτοβελτίωσης. Δεν σου χαϊδεύει τα αυτιά, δεν σου ζητάει να "βγάλεις τους τοξικούς ανθρώπους από τη ζωή σου", να ζήσεις για το σήμερα, να κάνεις ότι σε κάνει ευτυχισμένο και άλλα τέτοια. Σου λέει "φίλε μου τα έκανες θάλασσα όπως τόσοι και τόσες πριν από εσένα" έχει κι ένα-δυο παραδείγματα μέσα (για τα οποία υποψιάζομαι από που τα έχει η συγγραφέας εμπνευστεί!), "κάτσε κάτω, πάρε ένα μολύβι και ένα χαρτί και γράψε τι θέλεις από τη ζωή, ΓΙΑΤΙ το θέλεις, πώς θα το επιτύχεις, πώς θα οργανώσεις το χάος που επικρατεί μέσα στο μυαλό σου και πώς θα αποφύγεις την λούμπα στην οποία έχεις πέσει".

Τρίτον, το βιβλίο αυτό με ένα πολύ ύπουλο (με την καλή "Λιμνιωτάκεια" έννοια) τρόπο, σου ζητάει να αποτυπώσεις τα λάθη που έχεις κάνει. Και στο τέλος, όταν το ξαναδιαβάσεις, βλέπεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη γυμνό, με όλα τα σημάδια, τα λάθη, τις αδυναμίες του. Βλέπεις τον εαυτό σου να σου κλείνει το μάτι και να σου λέει "ΠΑΜΕ, τα ξέρεις, τα έγραψες, τα εντόπισες, ξεκίνα από την αρχή".

Και το βιβλίο αυτό σου αφήνει ένα χαμόγελο στο τέλος, ένα μούδιασμα και μια υπόσχεση: όποτε νιώσεις λίγος, ανεπαρκής, αποδιοργανωμένος ή χαμένος, άνοιξε το βιβλίο αυτό και.... ξαναγράψε!