Το να ακους φωνές δεν είναι απαραίτητα πρόβλημα
Αυτό που πρέπει να αξιολογήσουμε σε σχέση με την εμπειρία των φωνών, είναι το κατά πόσο οι φωνές είναι σε αρμονία ή αντίθεση με τις επιδιώξεις, τους στόχους και τις αξίες των ανθρώπων ή οι φωνές τους κάνουν να αισθάνονται ταραχή και τρόμο.
Αυτό είναι το πόρισμα της έρευνας που δημοσιεύτηκε την 16η Ιουλίου 2017 από τους ψυχολόγους Dr Filippo Varese, Dr Warren Mansell and Dr Sara Tai από το πανεπιστήμιο του Manchester.
Ο Dr Varese αναφέρει: "Οι φωνές είναι συχνά σύμπτωμα σχιζοφρένειας αλλά είναι επίσης συχνό ανάμεσα σε ανθρώπους με διάφορες διαγνώσεις όπως την διπολική διαταραχή και το μετατραυματικό στρες. Και ένας αξιοσέβαστος αριθμός ανθρώπων χωρίς ψυχικές δυσκολίες επίσης ακούνε φωνές, πράγμα που δείχνει ότι οι φωνές καθαυτές δεν είναι το πρόβλημα.
Υπάρχει μεγάλη έρευνα πάνω στη συναισθηματική κατάσταση των ανθρώπων που λέει ότι το να φτάνουμε στους στόχους μας μάς κάνει ευτυχισμένους και η παρεμπόδιση αυτών μάς κάνει δυστυχισμένους. Θέλαμε να διαπιστώσουμε εάν αυτός ο κανόνας ισχύει για τους ανθρώπους που ακούνε φωνές και όντως φαίνεται να είναι έτσι".
Οι ερευνητές μελέτησαν 40 ανθρώπους που ακούνε φωνές - 22 εκ των οποίων λαμβάνουν ψυχολογική υποστήριξη για το συγκεκριμένο σύμπτωμα και 18 που δεν λαμβάνουν.
Ζήτησαν από 40 ανθρώπους να συμπληρώσουν ερωτηματολόγια για τους προσωπικούς τους στόχους, τα χαρακτηριστικά των φωνών που ακούνε, πώς οι ακούοντες αντιδρούν στις φωνές και το μέγεθος διευκόλυνσης ή παρεμπόδισης των στόχων από τις συγκεκριμένες φωνές. Όταν τα αποτελέσματα αναλύθηκαν, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι αντιδράσεις των ανθρώπων στις φωνές (για παράδειγμα η ταραχή που βίωσαν σε σχέση με τις φωνές, συχνά μια ένδειξη ανάγκης για φροντίδα) σχετίζονταν με το εάν οι φωνές διευκόλυναν ή παρεμπόδιζαν τους στόχους τους.
Αυτή η επίδραση παρέμενε και μετά που οι ερευνητές είχαν λάβει υπόψη τους άλλους παράγοντες που συχνά προκαλούν ταραχή στους ανθρώπους που ακούνε φωνές όπως το αρνητικό περιεχόμενο των φωνών ή την συχνότητα που αυτές εμφανίζονται στον ακούοντα.
Ο Dr Varese λέει: "Οι περισσότεροι άνθρωποι που ακούνε φωνές και ταυτόχρονα βιώνουν ψυχολογικά προβλήματα στην έρευνά μας, βίωσαν τις φωνές ως εμπόδιο και ως κάτι προβληματικό. Αλλά άλλοι ακούοντες βρήκαν ότι οι φωνές διευκολύνουν τους στόχους τους και, ως εκ τούτου, αποτελούν ένα ευχάριστο και εποικοδομητικό κομμάτι της ζωής τους.
Σε παλαιότερη έρευνα με τους ίδιους συμμετέχοντες που δημοσιεύσαμε στο παρελθόν, αυτό που έλεγαν οι φωνές έμοιαζε να συνάδει με τους στόχους και τις επιδιώξεις του ακούοντα. Για παράδειγμα, στην ευχή κάποιων ανθρώπων να βρουν κάποια απόδειξη μετά θάνατον ζωής, η φωνή του τεθνεώτα όπως παρουσιαζόταν στους ακούοντες και έλεγε "Είμαι ακόμα εδώ" δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί ως ανησυχητική ή εκφοβιστική.
Τα πορίσματά μας, ανοίγουν νέους δρόμους στην κατανόηση των σύνθετων εμπειριών που βιώνουν οι άνθρωποι που ακούνε φωνές και προτείνουν παρεμβάσεις για να βελτιωθεί η εμπειρία αυτών, με στόχο να ληφθούν υπόψη οι διαφορετικοί τρόποι που οι φωνές επιδρούν στους ακούοντες.
Δεν θα έπρεπε να αντιμετωπίζουμε αυτές τις εμπειρίες σαν συμπτώματα ψυχικών δυσκολιών που πρέπει να εξαλειφθούν. Αντιθέτως, θα πρέπει να προσπαθούμε να βοηθήσουμε τους ασθενείς να εξερευνήσουν το πώς οι φωνές τους σχετίζονται με στόχους που είναι σημαντικοί στους ανθρώπους και να τους ενδυναμώσουμε να προοδεύσουν σε σχέση με αυτούς τους στόχους. Αυτός θα ήταν ένας σημαντικός και αποδεκτός τρόπος να τους συμπαρασταθούμε".
Βρείτε το άρθρο στα αγγλικά εδώ
