Ψυχιατρικές διαταραχές: ένα «κρυφό» πρόβλημα δημόσιας υγείας

Συγγραφέας άρθρου: Πέτρος Σκαπινάκης (αναπληρωτής καθηγητής Ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων)

Ως και τις αρχές της δεκαετίας του 1980 οι ψυχιατρικές διαταραχές θεωρούνταν σχετικά σπάνια νοσήματα που αφορούσαν ειδικές ομάδες του πληθυσμού με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Η εικόνα ωστόσο αυτή άλλαξε με τη συμβολή σημαντικών επιστημονικών μελετών της περιόδου που ακολούθησε. Μεγάλες επιδημιολογικές έρευνες που έγιναν στην Αμερική και στην Ευρώπη διαπίστωσαν μια τεράστια «κρυμμένη» ψυχιατρική νοσηρότητα στον γενικό πληθυσμό, με την κατάθλιψη και τις αγχώδεις διαταραχές να προσεγγίζουν το 10% σε συχνότητα. Οι περισσότερες από αυτές τις ασθένειες ήταν άγνωστες στους κλινικούς, αφού η πλειονότητα των ατόμων που έπασχαν δεν είχαν κάνει επαφή με κάποια υπηρεσία υγείας, είτε διότι δεν αναγνώριζαν τα συμπτώματα είτε λόγω του φόβου του στίγματος που περιβάλλει ακόμη και σήμερα πολλές από τις ασθένειες αυτές.

Μια δεύτερη επιστημονική εξέλιξη ήταν η δημοσίευση της μεγάλης μελέτης του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και άλλα ιδρύματα σε όλον τον κόσμο με τον εύγλωττο τίτλο «Παγκόσμιο φορτίο νοσηρότητας». Τα αποτελέσματα εξέπληξαν ακόμη και τους ερευνητές: μαζί με τα γνωστά χρόνια νοσήματα, όπως το AIDS, ο καρκίνος, τα καρδιαγγειακά νοσήματα, τα χρόνια αναπνευστικά νοσήματα ή ο διαβήτης, στις πρώτες πλέον θέσεις της κατάταξης εμφανίστηκαν η κατάθλιψη, οι αγχώδεις διαταραχές, η σχιζοφρένεια, η διπολική διαταραχή, οι διαταραχές από χρήση αλκοόλ, οι άνοιες και οι αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές.

Η συνέχεια του άρθρου εδώ